Hier kun je ons volgen in onze opzet om Mangalitza's te gaan fokken. We willen ze hier rond laten scharrelen op het land van onze boerderij (ruim anderhalve hectare) in Drenthe. Wij hebben ook nog ruim 25 pauwen, parelhoenders, kippen, nederlandse landgeiten en 2 groenendaelers en 3 tervuerense herders en een poes.

dinsdag 31 december 2013

Goede Jaarwisseling

en een gezond en vooral gezellig 2014 toegewenst.
 
 

 
 
Erik, Conny en Quintus

maandag 23 december 2013

Gezellige Kerstdagen



Wij wensen iedereen gezellige Kerstdagen toe.

 Geniet van elkaar en van al het lekkers.
 
 
 
 
Conny, Erik en Quintus

dinsdag 10 december 2013

Paartijd



Een kijkje in een terugkerende, bijzondere periode uit het zwijnenleven: de raustijd. Want in november en december is het weer paartijd voor de wilde zwijnen en ook bij onze Mangalitza's.

Vrouwtjeszwijnen leven samen met hun jongen (frislingen) in een groep, de ‘rotte’. De leidzeug, het oudste vrouwtje, bepaalt wanneer de zeugen uit haar rotte bronstig worden. Bij zwijnen noemt men dat ‘berig’. Die berige zeugen trekken mannetjes (keilers) aan. De keilers vechten om een vrouwtje te mogen dekken en kunnen elkaar flink bewerken met hun hoektanden. De gevechten zijn spectaculair om te zien.

Sporen van de raustijd
In het bos kan je allerlei sporen van die oververhitte keilers vinden. Ze klapperen met hun tanden om ze te slijpen, en daarbij ontstaat schuim. Dat schuim smeren ze af aan bomen en struiken. Ook slijpen ze hun tanden aan takken. Als je geluk hebt, hoor je de keilers ‘s nachts schreeuwen tijdens hun gevechten. Het kan er heftig aan toe gaan. Daarom hebben keilers dikke platen onderhuids bindweefsel op hun schouders en flanken, een beetje zoals de bescherming van een rugbyspeler, daardoor blijven wonden oppervlakkig. Toch vallen er soms dodelijke slachtoffers.

Onze beer is inderdaad ook een beetje oververhit aan het worden en wil maar wat graag zijn vrouwtje dekken, alleen is zij het daar nog niet helemaal mee eens. Overal vliegt het schuim je om de oren zo hitsig is hij.





 
 


Het filmpje van de wilde zwijnen kun je zien op onderstaande link.

http://vroegevogels.vara.nl/Fragment.202.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=366942&cHash=34ee114e45195202c04e56e6709279c9

Met dank aan Gonny i Sverige.


donderdag 5 december 2013

Sinterklaas

 

Marsepeinen varkens met Sinterklaas
 
 

Het zwijn/varken speelt in die symboliek een belangrijke rol. Het is het beeld van de lente en de zonneschijn waar men in deze midwintertijd naar uitkijkt.
Een varken in de winter houden, was voor de mensen in onze streken heel belangrijk om de winter goed door te komen. Een varken leeft van restafval en was goedkoop om te houden.
 Als de mensen door de voedselvoorraad heen waren konden ze door het eten van het varken gezond en wel de winter doorkomen.
De varkens(koppen) van marsepein doen denken aan geluksvarkens die men aan de Noorse god Freyr offerde. In de mythologische verhalen reed Freyr op een wild zwijn.
De Duitse uitdrukking "Schwein haben" (geluk hebben, boffen,) herinnert nog aan het oude volksgeloof.
Het varken was aan Freyr gewijd en op het Sinterklaasfeest, dat misschien als 'verschoven' winterfeest is te beschouwen, zijn de zwijnen door marsepeinen varkens vervangen.
Aan Freyr als god van rijkdom en vruchtbaarheid herinneren nog de spaarvarkens. Marsepein is van amandelnoten gemaakt en verwijst dus ook naar de vruchtbare levenszaden.


Freyr de broer van Freya de godin van de vruchtbaarheid
 
Ik wens iedereen een gezellige Sinterklaasavond toe.

maandag 2 december 2013

Genieten

van de varkens die op hun beurt weer genieten van het lange gras en de emmer met appels en wortels.

Er worden al hele gesprekken tegen me gevoerd door de dame en heer.




 

 
Ze laten het zich goed smaken.

zondag 1 december 2013

Goed thuis gezocht

Nou dat krijgen ze hier zeer zeker, een mooie oude dag met zijn tweetjes en hopenlijk
aankomend jaar ook nog wat biggetjes.

Nogal onverwachts kwamen deze twee op mijn pad en ik ben er echt super blij mee. Ze zijn heel mak ook al kennen ze ons nog niet. Erik kon de beer vanmiddag al aaien dus dat is een goed begin.

Gingen uit zichzelf de geleende paardenkar in waar ze zich heerlijk nestelde in de berg stro
en tegoed deden aan alle wortels en appels die ik als lokmiddel had uitgestrooid.

Thuis aan gekomen liepen ze rustig achter elkaar aan de wei in en genoten van het eten en namen de tijd om alles te verkennen.

Toen het donker was ben ik nog even wezen kijken en ze lagen heerlijk in het hok, lekker diep in het stro tegen elkaar aan gekropen te slapen af en toe wat geknor, hopenlijk van tevredenheid.





Nu alleen nog 2 namen verzinnen voor de zeug en de beer.